mercredi 11 février 2015
Hoe geef je iets een plek
Posted on 13:14 by Unknown
Bijna 2 jaar geleden vond ik mijn moeder dood in huis. De dag daarvoor hadden we nog samen op de hei gelopen met de hondjes. De dag dat ik haar vond kwam ik na mijn werk mijn hondje ophalen. Ik stond rond 1 uur samen met een vriendin van haar voor de deur. Ik om mijn hondje op te halen; zij omdat ze af hadden gesproken diezelfde dag nog. We hebben samen nog koffie zitten drinken in mijn moeders huis, in de veronderstelling dat mijn moeder even met de hond weg was. 20 Minutern later kwamen we erachter dat mijn moeder dood boven lag.
Nu, bijna 2 jaar later, merk ik dat ik er zoveel moeite mee heb. Niet met haar dood op zich, want die was zoals zij het zich wenste, maar het feit dat ik haar aantrof, terwijl ik nietsvermoedend door haar huis liep en ze anderhalf uur daarvoor nog met die vriendin aan de telefoon zat.
Ik heb op mijn werk al een paar keer meegemaakt dat ik gewoon niet de kamer van een cliënt op durf te gaan die zich niet op de afgesproken tijd meldt. Vorige week sprak ik met een cliënt af dat we om half 10 zouden borrelen. Maar om 10 uur was hij er nog niet en was het ook wel erg stil in zijn appartement. Ik ben met lood in mijn schoenen en samengeknepen maag naar zijn appartement gelopen. Ik klopte aan en hij antwoorde (tot mijn grote opluchting) maar ik weet niet of ik zijn kamer in gegaan zou zijn als hij niet geantwoord had.
Ik ben heel bang, dat als ik weer iemand dood zie liggen ik ga gillen en nooit meer op houd. Ik probeer het beeld wat ik van haar heb uit mijn gedachten te zetten, maar steeds als ik op mijn werk ben, en iemand niet reageert op roepen, zie ik meteen dat weer voor me.
Nu, bijna 2 jaar later, merk ik dat ik er zoveel moeite mee heb. Niet met haar dood op zich, want die was zoals zij het zich wenste, maar het feit dat ik haar aantrof, terwijl ik nietsvermoedend door haar huis liep en ze anderhalf uur daarvoor nog met die vriendin aan de telefoon zat.
Ik heb op mijn werk al een paar keer meegemaakt dat ik gewoon niet de kamer van een cliënt op durf te gaan die zich niet op de afgesproken tijd meldt. Vorige week sprak ik met een cliënt af dat we om half 10 zouden borrelen. Maar om 10 uur was hij er nog niet en was het ook wel erg stil in zijn appartement. Ik ben met lood in mijn schoenen en samengeknepen maag naar zijn appartement gelopen. Ik klopte aan en hij antwoorde (tot mijn grote opluchting) maar ik weet niet of ik zijn kamer in gegaan zou zijn als hij niet geantwoord had.
Ik ben heel bang, dat als ik weer iemand dood zie liggen ik ga gillen en nooit meer op houd. Ik probeer het beeld wat ik van haar heb uit mijn gedachten te zetten, maar steeds als ik op mijn werk ben, en iemand niet reageert op roepen, zie ik meteen dat weer voor me.
Hoe geef je iets een plek
Categories: Hoe geef je iets een plek
Inscription à :
Publier les commentaires (Atom)
0 commentaires:
Enregistrer un commentaire